Tussen gelijk hebben en gelijk krijgen ligt vaak een kloof in rechtvaardigheid. Eens schreef ik dit weten op een whiteboard verpakt in de volgende woorden: Hier ligt Jan…Hij had gelijk….Hij kwam van rechts. Het moderne krijtbord hing in een ambtelijke arbeidssetting waar alle vrouwen consulent waren en alle mannen adviseur. Daar zaten 3 schalen tussen en zeker eenderde salarisverschil. Onrecht, ik heb er een broertje dood aan.
Gevalletje waterschade
Eind vorige maand was er een dakdekker het dak van mijn liefste buren aan het vervangen. Hun dak grenst aan mijn keuken. Zij hebben 2 verdiepingen en ik 3. Verschil moet er zijn haha. Ik was gewaarschuwd en had mijn clienten die maandag afgezegd uit voorzorg tegen mogelijk lawaai. Het gestommel viel mee maar de dakdekkers staakten halverwege de dag hun werk vanwege heftige wind en regenval en maakten pas de volgende dag hun karwei af. 2 weken later zag ik zwarte vlekken op mijn houten achterwand in de keuken verschijnen en de volgende dag viel het kwartje. De dag erna had ik mijn buren aan tafel om het gevalletje waterschade te bespreken. Zij met een kerststuk onder de arm als troost, heel lief. Toevallig had buurman lang in de verzekeringsbranche gewerkt en hij informeerde mij over het onderlinge akkoord tussen verzekeringen, een soort van gentlemans-agreement waardoor de eigen verzekering de schade dekt en zo de schuldvraag wordt omzeild. Een pragmatische aanpak die mijn rechtvaardigheidsgevoel geweld aandoet.
Gekke akkefietjes
Ik besprak de situatie met mijn verzekering en zij erkenden mijn geschiedschrijving van oorzaak en gevolg. Ik moest het bedrijf vragen of zij genegen waren de schuld op zich te nemen. Het dakdekkersbedrijf kwam poolshoogte nemen, ik trof hen op het dak van de andere buren, ook tweehoog. Ja dan kun je de gifbeker nog doorgeven. Vervolgens keek de man omhoog naar mijn dakrand en deed opnieuw of zijn neus bloedde, het kon niet aan zijn werk liggen. Te trots om een fout te kunnen erkennen, zei mijn buurman. Mijn buren hebben overigens altijd van die gekke akkefietjes. Eens kwamen zij in Australië aan en moesten een uurtje wachten voor het inchecken in hun hotel. Zij plaatsten hun koffers op het strand en namen na hun lange reis een snelle verkwikkende duik in de zee om bij terugkomst slechts hun badlakens aan te treffen. Daar sta je dan in je natte zwembroek en bikini. Ik snap wel dat zij allrisk verzekerd zijn.
Balletdanser Bram
Ik heb dat niet, maar ik heb dan eigenlijk ook nooit wat. De laatste keer was 15 jaar geleden met mijn vorige buurvrouw die een tarp over haar tuin had gespannen waar mijn rode onhandige kater Bram balletdanser speelde. Hij kukelde waarschijnlijk dwars door het tentdoek heen. We weten het niet zeker maar zij had rode haren gevonden en wijlen Bram was uitermate clumsy. Ze kreeg mijn gelijk, ik wilde natuurlijk ook goed doen als nieuwe buur. Het werd vergoed maar ik moest wel mijn eigen risico van 50 euro aanspreken, waarmee het hele ding eigenlijk al was betaald. Ze had echter nog een oud tentdoek en kocht van het verzekeringsgeld geen nieuwe. Voelde een beetje gek en onrechtvaardig.
Flexibele geest
Anyway…naast de aantasting van het houtwerk in de keuken dat in de loop der dagen erger werd, viel ook nog es de elektriciteit uit, gelukkig maar een kleine week en maar 1 groep, maar net wel die de stroom van mijn dames beneden, de kamerbewoners betrof. En mijn kerstster die ik gedurende de adventsweken tot aan Driekoningen heb hangen en nu dus donker bleef tijdens de kerstdagen. Als Jozef en Maria nu maar de weg vonden… De studente aan de kunstacademie was de hele kerstvakantie bij haar ouders in Kroatië, dat scheelde. De andere dame, die de tuinkamer bezet, was gelukkig heel flexibel. Haar koelkast was natuurlijk het grootste punt maar met een verlengsnoer richting een wel werkende groep, was het noodverband gelegd. Een extra schemerlamp erbij en zij was tevreden. Ik hou zo van de flexibele geest van jongeren, ik wil nooit meer aan ouderen verhuren. Stel je voor dat iemand meteen zou gaan roepen dat het woongenot werd aangetast en huurvermindering eist. Blije mensen om je heen, daar word je gelukkiger van dan van gelijk krijgen.
Miek
Ik heb weer genoten van je belevenissen. Hoe je tussen verschillende anekdotes door telkens toch de rode draad weer weet op te pakken. Fijn dat die flexibele geest van jou rechtvaardigheid, humor en positiviteit mooi in balans weet te houden. Edoch……ook oudere mensen kunnen blije mensen zijn hoor (weet ik uit ervaring 😉)
Stijn
je hebt volkomen gelijk Miek, het is veelal die middentijd die ons parten speelt, dan doen we zo ons best om te deugen. Daarom heen zijn we beter ons zelf. Jij en ik zijn immers ook blije besjes 😉 Dank voor je reactie wederom!