Nee, ik wilde geen hospita worden. Dat idee had ik als ik de beide kamers op de bgg aan studenten zou verhuren. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan wil. Via HomeExchange, het huizenruilplatform waardoor ik in Baskenland en op Bonaire kwam en binnenkort op zijn Hollands naar Bergen ga, wist een Franse studente mij te vinden, die een semester wilde studeren in Groningen. De studieplek was binnen maar de huisvesting niet. Na eerst mijn eigen netwerk af te schuimen kwam ik toch bij mijn kamer aan de straatzijde uit. We toverden krachtstroom en een mini keukentje en huisraad, zodat de Française zich thuis zou voelen. Na het semester met mijn Franse huisgenote, staat er reeds een Spaanse schone te trappelen, ook via de weg van HomeExchange. Het hek is van de dam.

Franse slag

Ik vind het leuk en het is spontaan van meet af aan zo gegaan, dat er internationaal volk in de tuinkamer zetelde. En nu dus ook in kamer 2. De Franse studente is 21 en nogal ingetogen en op zichzelf. Ze moet voor haar studie, iets historisch en internationaals, een onderzoek doen naar onze Nederlandse gewoonten en mentaliteit. Ze polst mij voor haar vragenlijst en omdat ze het beste 2 tegelijkertijd kan doen, opper ik mijn zoon erbij. Geregeld. Ze stuurt de vragenlijst alvast door zodat we kunnen voorbereiden als we willen, maar dat willen we niet, want wij houden van een spontaan vragenvuur. Het interview zal ongeveer een half uur in beslag nemen, bereidt ze ons voor. Als we om 16.00 uur paraat zitten, mijn zoon online vanwege een mogelijke besmetting met het bekende virus, is de Franse er nog niet. Na een kwartiertje app ik haar, het blijkt dat zij 18.00 uur dacht. Dat begint goed met de ons bekende Franse slag haha…

Huwelijksmarkt

De jonge globetrotter heeft een aantal vooronderstellingen op basis van wetenswaardigheden over ons Nederlanders, die ze van de professor heeft gekregen ter voorbereiding op het onderzoek. Zo begreep zij dat wij Dutchies in de trein of bus een plek voor ons zelf kiezen, liefst met enige ruimte ten opzichte van de andere reizigers, daar waar de zuidelijker landen juist bij voorkeur naast de medelanders zetelen om vervolgens een gesprek aan te knopen. En nu vraagt zij ons, of wij zo onszelf niet in de vingers snijden en zo kansen tot de ontmoeting van potentiele partners laten schieten. Blijkbaar is het openbaar vervoer een huwelijksmarkt voor haar, quelle difference!

Verraders zijn we

Ze haalt de Eerste en de Tweede oorlog erbij en vertelt ons dat wij Nederlanders collaborateurs waren en veel meer joden hebben verraden dan haar volk en de Belgen. Nee dat wisten we inderdaad nog niet en ze vraagt of wij een verklaring hebben. Wij staan met het spreekwoordelijke gebit…en gissen defensief naar plausibele redenen zoals het hebben van een dicht bevolkt land, waar minder verborgen kan worden en een oorlog die qua tijdsspanne langer duurde dan bij onze alliantiebroeders.

Afspraak is afspraak

We komen ook op onze beruchte stiptheid, afspraak is afspraak in Ollande. Ja daar sloeg ze even de plank mis met haar aanvangstijd en ook met de inschatting van de duur van het interview, dat loopt uit naar 2 uren voor mij en anderhalf voor mijn zoon want die piept er eerder tussenuit vanwege een volgende date. Ze komt er zelf mee en wij proberen haar dat niet aan te rekenen, vergissen is menselijk immers. Met een gedurfd glimlachje, de Mona Lisa is er niets bij, zegt zij dat zij niet permanent in onze cultuur zou kunnen leven.

Heimwee

Morgen gaat ze een weekje naar huis en wat heeft ze daar ontzettend veel zin in. Zij is nu ruim een maand in Groningen. Er komen om de paar dagen handgeschreven brieven met bloemetjes op de enveloppe. Ze heeft heimwee bekende ze me. Ze mist haar vaderland en haar liefje en haar familie. Ooooch lief! Ik vind het aandoenlijk en amusant tegelijk.

Ik herinner me dat ik lang, lang geleden met een nichtje, een poos gingen logeren bij Duitse familie. We waren iets van 14 jaar jong. Het was leuk maar op de terugweg herkenden we de liedjes op de radio en zongen we luidkeels mee. En onze blijdschap voor het ruiken van de stal, werd door mijn tante opgevat, als dat we het niet goed hadden gehad. Dat klopte niet. ik denk dat we net als mijn Française maintenant, pas ervaren wat we missen als we elders zijn. Zoals het liedje van de Dijk: Een man weet pas wat ie mist als ze er niet is.