Weer een liefde af te vinken. In de liefde kom je mensen tegen die je iets spiegelen en daaraan groei je. Dat is mijn insteek en omdat ik al meerdere keren ben gevallen en weer opgestaan, ben ik behoorlijk heel inmiddels. Verliefd op de man is daarom ook minder aan de orde dan verliefd op het leven en steeds meer verliefd op mezelf. Dat laat onverlet dat loslaten van een illusie en weer op eigen benen staan, een klusje is. Het afwikkelen kost tijd en bespiegeling. Rouw is immers de achterkant van de liefde. Die bespiegelingen kun je nog in mijn ogen zien, dat is zielenpijn, snik…

Liefde voor de gootsteen

Desalniettemin is het ook van belang, zo weet ik inmiddels om ook de nare tijden te omarmen. En daar dan weer de schoonheid van te zien. Zo liet ik deze week mijn ring met tourmalijnen steen in de gootsteen vallen en plomp… weg was ie, want het zeefje zat er niet voor. Meteen zag ik de lief waar ik nu van onthecht, voor me, op de knieën bij diezelfde gootsteen een lekkage repareren. De zwanenhals met een waterpomptang demonterend. Bouwvakkers-bilspleet in het vizier en ik wist, hier moet ik aan wennen, dit leren lief te hebben.

Goed nu mocht ik daar over heen schrijven, die gootsteen weer toe eigenen, kon ik dat? Ik heb het nog niet eerder gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan, dacht ik gelijk Pipi Langkous. Op mijn derriëre klaarde ik easy die klus met de ring als oogst. Glimlachend over het leven, draag ik nu weer die fijne eigen ring.

Ringeloren

Ringen zijn symbolen van verbinding. De zilveren ring die ik van de vader van mijn kinderen kreeg, heb ik nog steeds. Ik draag deze weinig, maar as-we-speak, ik zoek um op. De ring van degene die mijn leven binnenstebuiten keerde, een grote goud-topaas, was te zwaar om te houden. Deze ligt in de vaargeul tussen Vlieland en Terschelling. Wij ringeloorden elkaar tot authentiek leven, een zielsverbond over meerdere levens heen, zo zei een ziener mij. De ring van mijn laatste lief is van een lichter allooi, een geslepen rozekwarts en deze blijft als een blijk van een speciale liefde. Een niet allesoverheersende liefde maar eentje die een stukje kwam helen in mij. En dus ook in hem, want dat is altijd wederzijds, een levenswet. Een essentieel stukje waardoor ik nu rust en vertrouwen ervaar.

Ik kan er inmiddels mee leven dat een persoonlijk lief voor mij, geen leven lang mee gaat. Maar wie weet, nu ik heel ben wel?

Stijn

5 februari 2021