Stralend staat hij te glunderen voor de bouwstellage die zijn huis inpakt. Een derde er bovenop? Vraag ik hem. En hij brandt enthousiast los, onderwijl 2 verhuisdozen vasthoudend. Ja, we gaan hét doen! We hebben 2 kinderen hè. Had ik ook toen ik naar mijn no 10 verhuisde. Dit jonge stel is zo leuk, zo vol van levenslust en onbevangen vertrouwen. Zo blij met elkaar en hun kroost, ik hoop dat dat voor altijd zo blijft. We wisselen uit en hij concludeert dat ik de meest luxe variant heb, met ook nog een balkon en buitentrap. En die kinderen van mij, zijn inmiddels op eigen wieken, dus ja ik ben gelukkig op stee.

Gelukkig op stee

Een paar jaar geleden schreef ik een gedichtje over mijn naaste buur:

Francès en ik

De buuf woont in een rijtjeshuis
Naast mij en Francès
Liever woont zij buiten uit waar ze privé kan zonnen
In haar blote niemendal
Ik denk dat ze dat niet kan betalen
Of te bang in haar eentje 

Daarom plaagt ze ons
Met haar grote bomen op onze scheidingen
Francès en ik, we zijn het beu
We wonen in haar bomen

©Stijn 2017

Thuis

We hebben nieuwe buren en de bomen zijn geruimd. Er kwam een balkon. Elk voordeel hep zijn nadeel, zei eens no 14, een uitnodiging voor mij om een vaandel te zetten op mijn balkon. Ik ging ervoor naar stoffenzaak Jan Sikkes en had een wiskundig gesprek met een hoogzwangere slimme vrouw. Samen wisten we de benodigde schuine zijde te berekenen. Gelukkig over deze ontmoeting en met het waterbestendige stofje, fabriekte ik het zeiltje, dat nu mijn buurman aan het oog onttrekt. Privacy, voor een fijn thuis.

Slimme Spaanse

Vorige week belden de buren van no 13 aan, zij van Spaanse origine en hij van Argentijnse komaf. Docenten in Groningen en zij vroegen of ze mochten spieken van mijn balkon. Eindelijk gingen zij hét doen! Al jaren jaloers op mijn zonnig genot, was het zover. Foto’s genomen, ook van de steunpaal waar mijn oude vadertje het fundament voor had gegoten. Zijn laatste handige daad in een reeks van dubbele rechtshandigheid. De buren en ik hadden een ongekend leuk gesprek, tot dan waren 13 jaren van een oppervlakkige groet voldoende geweest om elkaar te weten. Ik vertelde van mijn liefde voor Spanje en het idee om daar te overwinteren. En zij zette me op een nieuw spoor voor het wonen daar. Alweer een slimme vrouw! Het was zo leuk, dat ik werd uitgenodigd voor een drankje om de aanstaande trofee te vieren.

Woonschipper met rechterhanden

Jeetje, eenmaal aan het buurten en je hebt een leger! Op het woonschip aan het Reitdiep woont een ietwat verdere buur, mag hij nog buur heten? Ik schaar hem erbij, boten én water… en een Fries is om. Ik kom erop omdat ik onlangs op een wandeling met een vriend in gesprek raakte met de schipper. Hoe het hem verging nu zijn podiumwerk gekelderd was door het virus? Geen probleem, hij had 2 rechterhanden vertelde hij en dus zijn bedrijf even wat meer over de andere boeg gegooid. Goh zei mijn vriend, wiens onhandigheid vermaard is in kleine kring…jij stond vooraan met die handen en liet mij twee linker.

Dakje gedissed

Er is slechts 1 minpunt op mijn huis aan te merken, het schuurtje achterlangs is imperfect. Dat heeft een dakje dat onlangs werd bekritiseerd als dubieus. Ik kon daarom niet meedoen met het project van mijn nieuwe buren, hun eerste markeerpiesje. Op 6 van de 18 daken prijken nu de beginselen van wat ooit groene daken gaan worden. En die van mij doet niet mee. Mijn dakje is gedissed.

Stijn

20-2-2021