De gewoonte sterft uit, zo blijkt. Er is er maar eentje die mij meester is in mijn schildersbuurtje. Ze woont op het hofje nabij en elke ochtend mits het niet miezert of erger, schudt zij haar dikke dekbedden op en legt ze in de geopende ramen, erbovenop komen de kussens en luchten maar. Zo kreeg ze de bijnaam van Vrouw Holle. Mijn beddengoed wappert niet elke ochtend uit het venster, maar mijn kussen laat ik wel dagelijks uit. Ik stel me bij dit ritueel voor, dat mijn nachtelijke gedachten en dromen verwaaien in de wind, zodat ik in de volgende nacht weer vrij ben voor nieuwe dwalingen in dromenland.

Dat vrijwel niemand deze moeite meer neemt, begrijp ik niet. Elke nacht onder dezelfde muffe kleden, brrr ik zie kuddes stofmijten zoete dromen besmeuren.

Zoete dromen en kuddes stofmijten

De nacht is belangrijk, zo leer ik van goeroes als Deepak Chopra maar ook lifestyle-coaches weten er van. Reduceer je stress en dat wat je aan stress hebt, laat het wegvlieden in de nacht. Een tof recept maar niet vanzelfsprekend in de uitvoer. Ik heb zeker 14 jaar vrijwel niet geslapen, zo rond het millennium. De veerkracht van jongere jaren hielp me er door heen. Overdag genoeg afleiding met kinderen en baan. Ik leerde mezelf aan dat als ik in het moment voldoende energie had om dat te leven, het genoeg was. Zo reeg ik de momenten aan elkaar tot die 14 jaar. Het was beslist een zorgelijker tijd dan toen ik 18 was en bij een bruidsjurken- en hoedjeszaak in de stad Leeuwarden werkte op zaterdagen en na een zware uitgaansnacht tot in de late uurtjes kon volstaan met 2 uren slaap.

Een groot verschil met nu. Ik lig er rond middernacht in en wordt wakker rond half acht om dan nog een uurtje te mijmeren en wat eerste werkjes op de mobiel en een wordfeudje te doen, met de vriend die zelfs s’nachts overeind veert voor een tegenzet. Ik ben bij het wakker worden, meteen aan. Dat is het vuurtype dat ik ben, eigen. Andere geaardheden met aarde zijn meer als diesels. Zij moeten wakker worden, alles komt traag op gang. Pas na 2 bakken koffie zijn zij van de wereld en blijven dat dan meestal ook consistent. Daar is bij mij wat meer fluctuatie.

De hondenkar van pake

Het heeft zeker ook te maken met tijdsgeest. Mijn opa was koekenbakker, de snelle Jelles komen uit zijn koker. Hij was ambitieus, wilde de broodbakkerij van zijn vader groter maken. Pake ging begin 1900 als jongen van 14 met de hondenkar langs de deuren om de broden te bezorgen. Hij breidde de zaak uit tot groot en kon met 4 uren slaap toe. Mijn oma moest er mee toe kunnen, want zij sliep naast de bakkerij waar de oven heel vroeg zijn werk deed. Dit leven met 7 kinderen en vele ‘knechten en dienstmeiden’ die in shifts kwamen mee eten, heeft bij haar meerdere malen tot overspannenheid geleid. Tot opnames in het ziekenhuis en shocktherapie aan toe. Ik denk dat mijn moeder in het kribje boven het ouderlijke bed er lekker door heen sliep, maar ergens zal de stress wel zijn door gegeven.

4 uur slaap is genoeg?

Er werd vroeger wel gedacht dat mensen die met weinig slaap toe konden, zeer intelligent waren. Ze waren in ieder geval vaak productief. Mogelijk waren ze ook ongedurig? Niet in staat tot rust, welke gedachten komen er boven als je stil bent? ‘Wat niet weet, deert niet’ is wel achterhaald. Wat niet weet, roert zich in de onderstromen en wil gezien worden, dat weten we inmiddels van Freud en nazaten.

Onze arbeidsmoraal hangt aan de wilgen en de wind jaagt er door heen. Corona schudt het beddengoed hierin extra op, door thuis belangrijker te maken en alles wat gewoon was aan de laars te lappen. Goedemorgen, vrouw Holle, welkom!

Stijn

22 januari 2021