De afgelopen dagen was ik nogal veel met eigen kroost onderweg. Volwassen kinderen, begrijp me goed, het stadium van snotneuzen en pampers al verre voorbij. Eerst met zoon in mijn yellow submarin, nog in de stad Groningen. Ik achter het stuur en we rijden de oprit op naar een rotonde. Komt een jonge man van rond de 20 vanaf het fietspad ons gekruist tegen. Hij gebaart met zeer geagiteerde blik en maakt cirkeltjes naar ons. De betekenis is: Schiet op! En onderliggend: Tjeeminee wat ga jij traag. Waarschijnlijk ook nog: trut. Zoon en ik schieten eensgezind in de lach, wat een opgewonden standje! We slaan rechtsaf en ik weersta de lust om het jong te snijden bij de volgende kruising. Wel toeteren en zwaaien we we nog even met een big smile naar onze vriend. Meerdere keren herhalen we het gebaar naar elkaar ter herinnering aan de driftkikker. Humor verbindt.

Driftkikker

De dag erna gaan we naar Utrecht om dochter te bezoeken. We pikken haar onderweg in de polder op bij een vriendin en op doorreis naar haar stulpje, verzeilen we in een winterse bui. Volkomen onverwacht stortregent het hagel en natte sneeuw. Ik heb iets te vroeg deze week de winterbanden doen verwisselen voor de zomerse equivalenten. In een mum van tijd ligt daar een wit vloertje. Zoon zit achter het stuur en dochter vindt dat zoon te hard scheurt. Ik zeg nog dat haar oma, mijn moeder, het liefst bij haar broer in de auto zit, ómdat hij zo hard rijdt, dat zij geen tijd heeft om zich zorgen te maken.

Agitatie

En daar zien wij een auto tegen de rijrichting in, in ruste gekomen tegen de vangrail aan, met een verwilderde man buiten het portier. Het blijft me nadien verwonderen waarom zijn gezicht vuil is. Het is druk op de weg en hij maakt eenzelfde type gebaar als het driftkikkertje van eerder maar met een duidelijk andere betekenis. Wij vatten het niet meteen. Maken er grapjes over. Zou hij bedoelen dat we moeten bellen? Het draaien met de vinger zou je kunnen interpreteren als het op de ouderwetse manier bellen met een draaitoestel. één….één…twee? We schieten opnieuw in de lach. Hadden we wat moeten doen eigenlijk? In een split second op die drukke gladde weg, het was to much. We konden in ieder geval niet stoppen om hulp aan te bieden, zo wassen wij ons schuldgevoel weg.

Aangeslagen

Vanmorgen werd ik wakker in mijn eigen bedje en wist ik de betekenis. De man had onze verbijsterde blikken gezien en met zijn gebaar willen verduidelijken dat hij geslipt was en een rondje op de weg had gedraaid. En dat hij daarom tegen de rijrichting in met zijn bolide stond. In zo’n gekke situatie met ongeschreven script probeer je toch als mensen onderling te communiceren. Als jij denkt dat ik denk dat, dan raken we samen de weg kwijt.