Dingdong doet mijn nieuwe bel melodieus. Deze zaterdagmorgen lummel ik in ochtendjas en zit ik niet te wachten op bezoek. Ik open mijn raam op de eerste verdieping en heet 2 mooie mannen, die op de begane grond bij de voordeur staan, goedemorgen. 2 bekeerders op pad, ik ruik ze op afstand. Of ik ook verwacht dat de angstige tijden ooit nog voorbij zullen gaan, vraagt de man aan mij met zijn hoofd in zijn nek. Het antwoord komt van boven, grijns ik, zoals jullie gewend zijn. Ze lachen met mij mee en ik verwonder mij weer eens. Deze 2 leuke mannen zijn van de kerk, voor mij een te ver van mijn bed show.

Te ver van mijn bed show

Ik ken 3 mannen vanuit mijn liefdesrelaties, die streng kerkelijk zijn opgegroeid. De bijbel dicteerde iedere adem en elke beweging. Niets werd aan het toeval over gelaten en net als bij de Amish waren er de goeden en de kwaden. De mannen die ik voor ogen heb, zijn gebroken met die kerk en daarmee ook met hun geschiedenis. De breuk bleek vaak ook een breuk met familieleden. Van een sjamaan leerde ik eens dat dit een soort van vloek betekent waarbij je in de ban wordt gedaan. Er niet meer bij hoort en afgesneden van je roots een nieuw eigen leven begint met veel vallen en opstaan. De zegen ontbreekt. Ik bedoel hier niet de zegen van een alwetende god zoals in die strenge geloven wordt gepredikt, maar de zegen van het leven. Het geluk, de voorspoed die jouw deel is als je er bij hoort en je plek in het geheel kunt innemen. Dat gaat niet zonder je familie.

De zegen

Deze mannen dachten stuk voor stuk dat ik het maar getroffen had met mijn atheistische verleden. Zij worstelen hun hele leven met het afschudden van de indoctrines, zonder weet te hebben van wat er dan voor de ontstane leegte moet komen. En juist die leegte ontmoette ik en ja als we mot kregen, ruzie voor wie niet weet wat dit is, kwam ik toch de indoctrine tegen. Het oordeel, de veroordelingen en de angsten liggen vlot op de loer omdat ze in het celgeheugen zitten. Deze mannen waren juist vanwege hun geloofsachtergrond wars van spiritualiteit, want zo bang voor een nieuwe overname van hun vrijgemaakte zelf.

Generaties gaan voorbij

Wat doet het me goed om de jongere mannen te zien groeien in bewustzijn met hun openheid om te willen groeien. De oudere generaties mannen is dat nog niet gegeven. En wat is het spijtig voor de vrouwen in de generatie zeventigers, er zijn bijna geen mannen die naast hen kunnen staan, want zij wilden en konden zich niet kwetsbaar tonen. Dat hoorde nog niet bij echte mannen van toen.

Daders en slachtoffers

Als wereld en als samenleving komen alle geheimen en misstanden naar buiten. Het misbruik van katholieke voorgangers van kinderen, weeskinderen die waren overgeleverd aan strenge disciplines, het ongeloof en het verwerpen van deze waarheden door de omgeving van deze slachtoffers. We dragen allen schuld vanuit onbewustheid. Wat wijze vrouwen is aangedaan door het patriarchaat is ook zo‘n fenomeen dat licht krijgt net als de slavernij. Heksen en slaven, ze werden geknecht en de tijd van bevrijding is nabij. Dat vraagt erkenning en dat gaat hand in hand met het zelfvertrouwen dat toeneemt van de slachtoffers. Zo groeien we samen het slachtoffer en daderschap uit, in liefde naar een verdieping in bewustzijn.

Bovenkamer

De humor die ik nu voel als ik neerkijk op de Jehovagetuigen, deze mooie mannen aan mijn voordeur is in de plaats gekomen voor de verachting die ik eens als twintiger voelde. En ik vertel ze dat ik geen angst meer ken en mijn antwoorden heb gevonden en dat ze morgen weer anders kunnen zijn. Ik heb dus geen behoefte aan een gesprek over hun bijbel en zij zetten geen poot tussen mijn deur. We wensen elkaar een fijne dag. En ik sluit mijn bovenkamer voor hen om me te wijden aan deze letters.