Sjeik op visite in mijn B&B

Toen ik mijn Van Goghje kocht (mijn huis), nu 12 jaar her, wist ik zeker dat mijn katten gebeiteld zaten, mijn pubers en ik allen maximum privacy kregen en dat ik ooit de benedenverdieping voor multi-doeleinden zou gebruiken. Inmiddels zijn de poezen onder de grond en mijn kinderen ruim uitgevlogen. De benedenverdieping heeft reeds vier studenten geherbergd, en biedt nu ruimte aan mijzelf als raadsvrouw in de combi met de verhuur als appartement. Ik begeef mij in de wereld van Bed & Breakfast, maar dan zonder dat ontbijt. Eerst bij Booking.com, waar ik vooral zakelijk publiek trek en sinds kort ook bij het alom bekende Air B&B. Die laatste brengt een nieuwe wereld met bijzondere belevenissen bij mij thuis.

Korting op korting in de B&B

Je moet referenties scoren, dat is halszaak numero uno, versta ik inmiddels. Kortingsacties bieden in leuke verpakkingen, helpen mij daarbij, vinden beide platforms. De eindejaar-aanbieding is aldus geweest en nu is de krokusbrul op het menu, prompt reageerde een man uit de Verenigde Emiraten. Korting op korting, ik had het nog niet goed begrepen maar ik dacht ‘aannemen’ deze vraag. Een volle week voor een habbekrats tikt toch aan, hoewel ik niet tevoren wist wat de impact zou zijn. Een boekje open…

Zijn dat schone lakens?

‘Ik kom alleen als ik gratis voor de deur kan parkeren’ eist de Arabier. Dat lukt met enig gepuzzel, de gemeente Groningen voorziet mij van een luttele 16 uur per week bezoekersplek, tegen betaling let wel. Hij appt dat ie in de straat is en ik open gastvrij en met dito glimlach de voordeur, kom hem op straat tegemoet, twijfel even of de Sjeik misschien bij de koffers geholpen blieft te worden, corrigeer mijzelf met de gedachte dat dan het end zoek is voor me. Gehaast stormt de man in dik donsjack binnen, neemt het bed in ogenschouw en roept dreigend: “Zijn dat schone lakens?” Bij de woonkamer/keuken wil ie eigenlijk meteen mijn welkomstpakket weigeren in de vooronderstelling dat ie daarvoor zal moeten betalen. Hij komt tot rust als ie begrijpt dat het echt mijn welkom is. ‘How kind’ engelst ie verwonderd. Tijd om langdurig in zelfgenoegzaamheid te zwelgen krijg ik niet, binnen het uur nadat ik hem zijn etage laat, whatsappt hij dat hij het koud heeft en dattie mogelijk beter een hotel kiest, als ik hem niet rap van extra warmte voorzie. Nee, fleece-dekentjes is niet zijn ding, zegt hij resoluut. Een extra kacheltje heb ik niet, gelukkig niet, denk ik terwijl ik de elektranota omhoog zie schieten, maar ik zet de boel op hoog. Dag en nacht de CV op permanente loeistand, opdat mijn gast op teenslippers en in T-shirtje met op bed slechts een lakentje over, doet alsof ie thuis is.

Parade in badjas

Deze man is mij wat overkomen en net in een druk sociaal weekend, want ook dochter met vriend zou komen. “Wat?” zegt mijn prinses “Moet ik in het kantoor op een luchtbed?” Tja, degradatie valt niet mee, de Sjeik gaat voor dit keer. Een nachtje slaap doet wonderen, emoties luwen en het begrip krijgt meer stem. Lief en ik scharrelen wat prettig beddengoed bijeen, zodat de prinses tevreden is. Blijft over hoe we met ons allen de volgende ochtend gaan poedelen, de badkamer is van de sjeik namelijk. Geen punt oppert zoonlief, die op vijf autominuten afstand woont, in een eenkamerappartement met riante badkamer. We kunnen bij hem koffiedrinken en ik voorzie een parade van 4 in badjas, met handdoekje over de schouder geslagen uit mijn babyblauwe Twingo buitelen, over de studentengalerij naar de koffie en douche van mijn oudste.

Al bijna 40

De Arabier heeft interesse in onze Nederlandse gewoonten en dat siert hem en opent mijn hart. “Waarom moet je in het stadscentrum parkeergeld betalen, waarom ook op donderdagavond en waarom worden jullie gedwongen op de fiets te gaan?” Het leidt tot een gesprek over sustaineble footprint, hoewel hij dat totaal niet vat als het gaat om zijn behoefte aan warmte. Een brug te ver snap ik. Hij is al bijna 40 zucht hij, dus hij denkt dat hij niet meer kan wennen aan onze makkes. Ik zwijg over onze ideeën als – 60 is het nieuwe 40 – etc. Een brug te ver.

Anyway, de kop is eraf bij Air B&B, een enerverende kennismaking met een andere cultuur. De wereld bij mij thuis. Het wordt mijn voorland de komende jaren, ik naar de wereld en de wereld bij mij.

Stijn, feb 2019